Tour du Namur

Het is al weer een tijd geleden dat ik een bericht heb achtergelaten op een blog. Tot voor enige tijd was er het gezamenlijke fietsblog van Gerrit, Robert en ik maar in onderling overleg is besloten om elk een eigen blok te vullen. Alleen dan moet er ook nog de tijd gevonden worden. Dat heeft even geduurd en ondertussen is er wel steeds gelopen en gefietst. Nu dan maar de eerste echte blog van mijn kant. Het verslag van de Tour du Namúr op zaterdag 8 juni jongstleden. Die zaterdagmorgen had ik eigenlijk niet veel zin om te fietsen. De vrijdag ervoor ben ik om een uur of drie vertrokken uit Heerenveen. Bij Utrecht stond ik in de file en daar was ik weer uit net voorbij Brussel. Om een uur of negen was ik dan toch eindelijk in Hotel Beauregard te Namen (Namur op zijn Frans). Prachtig gelegen aan de Maas aan de ene kant en de Citadel van Namen aan de andere kant. Eenmaal op de kamer brak het klamme zweet me uit. De kamer was enorm heet dankzij de zon die daar de hele middag haar stralen op liet vallen. Raam open, ventilator aan! Ik had geen puf meer om me naar het restaurant te slepen en heb een banaantje, een sportdrankje en een Snelle Jelle naar binnen gewerkt. Morgenvroeg maar goed ontbijten. Spannende WK kwalificatie voetbalwedstrijd België - Servië (2-1) bekeken op de TV. Net na elven het licht uit en lekker slapen. Maar nee, zzzZZZZZ, jawel een mug.... Licht aan maar geen spoor van de delinquent. Dan maar flink onder het dekbed kruipen, ik moet wel slapen. Het was waarschijnlijk nog een winterdekbed want wat was het warm. Midden in de nacht badend in het zweet wakker. Een heerlijke nacht al met al. Maar goed, ik ben in Namen dus fietsen zal ik, ook al lokt het aanzicht van de Triple Múr de Monty met dat stukje stijging van 21,5% me op dat moment bepaald niet aan. Na het ontbijt rustig naar de start gefietst. Het beloofde op dat moment in ieder geval prachtig weer te worden en dat werd het ook. De tocht zelf (106km variant) was pittig met beklimmingen van de Col de Marly, Mont de Houx, Voye de Monnis en nog enkele andere. De grootste opgave was het befietsen van de Triple Múr de Monty. De naam zegt het al: alsof je bij een muur opfietst. De eerste "lopers" passeer ik al bij het begin van de klim. Hoe dan ook, ik wil niet afstappen! Dat hoeft gelukkig ook niet maar zwaar is het wel. Eenmaal boven heb ik de hoogste hartslag van de dag bereikt en stap ik even af voor wat vocht en een banaan. De Múr is de tweede beklimming van de dag en we zitten dan op zo'n 25 kilometer. De resterende 80 km moet vervolgens prima te doen zijn en dat is ook zo. Een prachtige route met mooie beklimmingen waarvan de laatste, de Route Merveilleusse, zonder meer de mooiste is, namelijk de beklimming van de citadel van Namen. Prachtig! Volgend jaar doe ik weer mee wat mij betreft. Hulde ook aan de perfecte organisatie. http://connect.garmin.com/activity/324678384