I Did It! - Part 3

Op de grote dag voelen we alle drie een grote onrust in het lichaam. Pijn in de buik. Wat is het? Wedstrijdspanning? Zenuwen? Het slapen is voor ons alledrie wat minder geweest en na het opstaan  wordt ook het toilet wat frequenter bezocht.

Heel vroeger had ik waarschijnlijk tegen mijn moeder gezegd: "ik voel me niet zo lekker, mag ik thuisblijven?" Ze zou hebben geantwoord: "dat gaat straks wel over, je gaat gewoon naar school!". Dus ook nu kan (en wil) ik er niet onderuit, dus we gaan aan de beklimming beginnen van de legendarische Col du Galibier, naar 2645 meter hoogte.

De laatste 8 kilometer, na Plan L'Achat bezorgen me een gevoel van onzekerheid, dat gestoeld is op de ervaringen tijdens de beklimming van de Alpe d'Huez.
Het stijgingpercentage van deze laatste 8 kilometers naar de top van de Galibier zijn steeds zo rond de 9 procent.

Het weer is, in tegenstelling tot 2012, geweldig. Zonovergoten! en dat helpt op een heel positieve manier bij de beleving.

Vanaf de start in Valloire is het voor mij direct aftellen geblazen, althans dat is voor mij een manier om de nog benodigde inspanning tussen mijn oren te verwerken of liever gezegd, weg te werken. De 's morgensvroeg nog gevoelde spanning is overigens snel weg. De eerste kilometers gaan prima en lekker doortrappend kom ik bij Plan L'Achat aan, alwaar de bevoorraading is.
Dan moet het echte werk beginnen. Het is ook absoluut werken maar de slechte ervaring van Alpe d'Huez krijgt geen vervolg. Wel ben ik nog benieuwd wanneer ik de gevolgen van het ijler worden van de lucht ga merken. Alom wordt gezegd dat de verminderde zuurstof een extra moeilijkheid is van het fietsen op die hoogte. Ik moet echter zeggen dat ik er niets van gemerkt heb. In steeds hetzelfde tempo kan ik de top bereiken waarbij links en rechts de geweldige vergezichten af en toe vragen voor een stop om gefotografeerd te worden maar die tijd gun ik mezelf niet. Dan raak ik uit mijn ritme en dat wil ik niet. De laatste kilometer is nog weer boven de 9% maar hé, het is de laatste kilometer! Eenmaal boven op de top is de voldoening groot. Wat een prachtig uitzicht rondom over de besneeuwde toppen van de Alpen met in de verte zicht op de Mont Blanc. Wat ben ik blij dat ik de top zonder problemen heb gehaald en dat de weersomstandigheden zo geweldig waren. Een prachtige ervaring!

http://connect.garmin.com/activity/368079308

I Did It! - Part 2

Na het avondeten gebruikt te hebben in Hotel Au Bon Accueil besluiten we om toch nog naar Valmeinier af te reizen. Gezien de ervaring eerder die dag had dat even ter discussie gestaan maar nu Robert als uit de as herrezen blijkt te zijn wordt het toch Valmeinier.

De weg ernaar toe gaat onder andere over de Col du Galibier, de berg die we twee dagen later moeten beklimmen. Omdat het ondertussen stevig is gaan regenen op de berg is dat niet een enorme motivatie of positieve prikkel, maar goed, er zit nog wat tijd tussen.

Na intrek te hebben genomen in Residence Le Thabor brengen we de avond door in het gezelschap van de "Scansource" groep.

Voor de volgende dag staat er een testrit van 72 km of 99 km op het programma. Het liefst zouden we twee bergen uit de 99 km rit doen, de Col du Glandon en de Croix de Fer, en daarna via een shortcut terug naar beneden. We zijn het er al snel over eens dat het niet verstandig zou zijn. We voelen nog de ervaring van een dag eerder en, misschien nog belangrijker, we willen ons ook een beetje sparen voor de grote dag wanneer we de Galibier op moeten.

Het wordt dus alleen de Col du Mollard. Omhoog en weer naar beneden.

Op zich is ook deze col weer best pittig met 54 haarspeldbochten zodat het afdalen, althans door mij, rustig wordt gedaan.

Die avond staat er een pasta-party op het programma in Valloire maar wanneer we de hoeveelheden hebben gezien die woren geserveerd besluit de groep om een restaurant op te zoeken. We willen goed eten op de vooravond van de grote tocht! Na het eten op tijd naar bed om goed uitgerust van start te gaan.

http://connect.garmin.com/activity/367496396

I Did It! - Part 1

Vanuit het verblijf in Valmeinier maak ik nu eindelijk tijd om wat te schrijven over de ervaringen van de achterliggende dagen.
Dat zijn er niet alleen vele maar ook veelsoortige.

Woensdag de 28ste om ongeveer 07:00 uur vertrokken vanuit Heerenveen met Gerrit & Robert. Dan ligt er een lange rit van iets meer dan 1200 km naar Venosc in het verschiet.

Ja waar moet je het als drie volwassen mannen het gedurende 12 uur, want dat is zo ongeveer de reistijd, over hebben? Er is genoeg blijkt maar het waren in ieder geval geen eloquente bijdragen aan een wetenschappelijk discours, maar ja, de tijd moet ook om.

In de reisauto, een heuse Opel Insignia station, is door Gerrit een kiosk ingericht. Gerrit is dus ook "kioskman" die, tenminste wanneer geopend, zorgt voor de inwendige verzorging van de reisgenoten. Een taak waar hij zich met verve van kwijt.

De reis verloopt voorspoedig en het is niet druk op de weg, dat helpt. Uiteindelijk bereiken we zo rond 19:15 hotel Au Bon Accueil te Venosc waar uitbaters Benno & Janneke ons na aankomst eerst willen verwelkomen met deelname aan de maaltijd. Prima! Overigens is er geen menu kaart, het is gewoon mee-eten met datgene wat de pot schaft. Hoe zullen we het zeggen? Een eenvoudige doch voedzame maaltijd.

Na het eten nestelen we ons in onze kamers.

Op donderdag, zo hebben we afgesproken, gaan we de Alpe d'Huez beklimmen. Maar voordat we dat doen nemen we de Col d'Ornon als opwarmertje. Vanuit Venosc fietsen we naar Bourg d'Oisans en begint de eerste klim van ons fietsuitstapje. Nou de Col d'Ornon is misschien wel een opwarmertje maar al wel een flinke. Zo gemakkelijk gaat het nou ook weer niet. Desalniettemin blijft het plan intact. Nadat we terug zijn gekeerd naar Bourg d'Oisans nemen we plaats op een terras en gebruiken daar een Grande Caffee au Lait of twee. Voordat we iets later weer opstappen om verder te fietsen gaat er bij een ieder nog wat aan energybars of gels naar binnen of de gebruikelijke banaan. Vervolgens op naar de start van Alpe d'Huez. De eerste drie kilometer zijn zwaar, zo is het verhaal, maar daarna vlakt het wat af en is het goed te doen. Nou, dat mag zo zijn maar die resterende 11 kilometer zijn beslist geen makkie. In ongeveer 1:23 uur rijd ik naar boven maar het valt eigenlijk gewoon tegen qua gemak. Die laatste 11 kilometer lijken eindeloos te duren en het wordt niet veel makkelijker. Een keer boven tref ik Gerrit aan en die heeft ongeveer dezelfde ervaring.

Na bijna een half uur wachten besluiten we getweeën af te dalen naar de start want het koelt af en we worden koud en wachten kan beneden ook. Op het moment dat we bijna aan de afdaling beginnen komt ook Robert boven.

Na de afdaling, waarbij ik een soort kramp krijg in mijn benen, wachten we weer bij het startpunt. Eigenlijk hoeven we niet zo lang te wachten op Robert. Eenmaal beneden geeft hij te kennen zich ontzettend slecht te voelen. Een enorme hongerklop is hem overkomen, te weinig gegeten en hij is wel enigszins aanspreekbaar maar daar is alles mee gezegd. We besluiten om Hotel Au Bon Accueil te bellen en die halen Robert en fiets op. Gerrit en ik fietsen terug naar Venosc en moeten daarvoor ook weer enkele kilometers klimmen maar dat gaat op zich prima.

Op het moment dat we terug zijn bij het hotel is Robert weer geheel in zijn gebruikelijke
ik getransformeerd, vol leven en vol humor.

Het enige dat die avond nog een klein beetje voor teleurstelling zorgt is de uitschakeling van PSV tegen AC Milan, de wedstrijd die op Nederland 3 getoond wordt en prima via de satelliet wordt ontvangen.

Tot zover de eerste fietsdag.

http://connect.garmin.com/activity/367496472

Laatste Loodjes

Nu dan echt de laatste loodjes. Nog eenmaal looptraining met de groep. Maakt dit nog wat uit voor het fietsen in de Franse Alpen van de komende dagen? Denk het niet. De conditie is er, er zijn voldoende klimkilometers gemaakt, ik moet er maar klaar voor zijn. Wel geeft het lopen vertrouwen. Kan redelijk op tempo lopen en dat een poosje volhouden. In die zin speelt het misschien een positieve rol tussen de oren.

Vandaag is het 6*4:30 minuut met 3 minuten doordribbelen daartussen. Het tempo ligt steeds zo rond de 13,5 km p/uur. Het gaat lekker, het is mooi weer, wat wil een mens nog meer? Die laatste vraag ga ik nu niet uitgebreid beantwoorden want dan ben ik nog wel even bezig maar één ding zou kunnen zijn: lekker fietsen in de Franse Alpen met mooi weer. Daar ziet het de komende dagen naar uit. 

Frankrijk, here we come.......

PS: ik hoop ook vanuit Frankrijk dit blog te kunnen blijven vullen. Hoe het met de internetverbinding zit weet ik nog niet maar ik zal het zeker proberen!

(Bijna) Laatste Loodjes

Aanstaande woensdagmorgen is het vertrek gepland naar eerst Venosc in de Franse Alpen.

Tot aan die tijd niks doen lijkt me niks ;-)

Vandaag met trainingsmaat Jelle de hardloopschoenen aangetrokken voor een rustige training. 4*9 minuten met daartussen 3 minuten doordribbelen. Het is vroeg in de avond en perfect loopweer (of fietsweer zo je wilt). Het inlopen gaat goed en ook de "main course" gaat prima, had ik dat gevoel maar eens wat vaker bijvoorbeeld bij een 10km loop. De 9 minuten gaan steeds ruim boven de 12 km p/uur.

Daarna nog even 5 minuten uitlopen en 3 * 100 meter sprinten. Dan zit het er weer op. Nu maandag nog met de groep en dan vlak daarna is het zover. Ik ben er klaar voor, althans zo voel ik het. Hopen dat het daar een beetje mooi weer is. Volgens WeatherPro zou het zo'n 19 à 20 graden moeten zijn wanneer we in die omgeving fietsen. Dat is zo'n 19 à 20 graden meer dan vorig jaar. Het zou mooi zijn wanneer die verwachting uitkomt.

Home Sweet Home

Vandaag weer teruggekeerd uit Luik. (even tussendoor, Luik is een saaie stad. Probeer deze te vermijden indien mogelijk. In de omgeving kun je leuk fietsen maar vanuit Maastricht is het minder dan 30km en vanuit Brussel ook maar zo'n 90 km.)

Ik heb me voorgenomen om de fiets direct bij de fietsenmaker aan te bieden ter reparatie want er is geen tijd te verliezen indien er onderdelen besteld moeten worden. Snel even de fiets schoongemaakt na in de regen te hebben gereden afgelopen zondag en door naar Haico.

Wanneer ik het euvel beschrijf loopt Haico Bouma net langs en die vangt een flard op. "Even kijken...", zegt hij. Hij heeft blijkbaar een ingeving en jawel. De shifter is niet stuk maar er is een pennetje losgeschoten. "Elke week heb ik er wel één". Pieter, de fietsendokter wordt aan het werk gezet en na zo'n 20 minuten is het karweitje gepiept, is het pennetje terug op de plaats waar het hoort en is een stukje kabel vernieuwd. Gelukkig, de fiets mag weer mee naar huis en hoeft niet te worden "opgenomen". Een vervangend rijwiel was wel mogelijk geweest maar liever mijn eigen fiets natuurlijk. Ook heeft Haico wel shifters op voorraad liggen dus was het waarschijnlijk toch wel goed gekomen.

Desalniettemin, een opluchting is het.

Terug naar huis, omkleden en even rustig hardlopen. Jaja, het trainen gaat door. Had er ook wel even zin in. 6*6 minuten rustig tempo met ter afwisseling na elke 6 minuten 30 seconden versnellen.

Het inlopen gaat al prima (>12 km/uur). Voor inlopen is dat eigenlijk te snel maar ik vind het wel prettig zo. Weet ik meestal meteen hoe de vlag erbij hangt. Vandaag wel goed en dat geldt dus ook voor de rest van de oefening. Het is nog redelijk warm dus raak ik veel vocht kwijt.

Thuisgekomen even op de weegschaal. 81,9 kg, dat valt mee. In Luik zijn we elke dag uit eten geweest en vaak inclusief voor- en nagerecht. Ik vreesde voor het effect daarvan maar het valt mee dus. Mooi! Het aftellen naar volgende week kan beginnen.

Licht verzet

Na de vreemde achterliggende dagen vandaag, zondag, aan de start voor de Geants des Ardennes.

In totaal zijn er 7 van de Scansource groep. Naar horen zeggen werd dezelfde rit vorig jaar verreden met 35 graden. Vandaag is de lucht grijs. Wellicht dat er later nog een regenbuitje neerdaalt.

Maar liever dit dan 35 graden, zolang het droog blijft is het perfect fietsweer.

De eerste hellingen gaan behoorlijk goed maar zijn ook nog niet de zwaarste. Ik kan naar boven op het middelste blad. Onderaan de Côte de Chambralles merk ik dat ik niet meer terug kan schakelen naar het binnenste blad. Ik wil ook niet gaan zitten experimenteren op dat moment want dan val ik stil en de Côte de Chambralles is een echte kuitenbijter die de 20% aantikt. Dan maar op het middelste blad, de 39, naar boven. Ik had het liever anders gehad maar het is niet anders. Dit is er ook weer zo een waarbij je zoiets hebt van "ik wil niet afstappen".

Gelukkig hoeft dat niet en gaat het nog best goed. Van 'ons' groepje kom ik als derde boven.

Vlak na de Côte de Chambralles is de bevoorrading, wellicht kan ik daar een mechanieker naar het euvel laten kijken. Dat kan en dat doe ik dus ook. De vaststelling van de mecanicien is echter een teleurstellende: cassé, oftewel kapot. Het is wel iets dat Shimano onder garantie moet vervangen stelt hij me gerust. Op het binnenblad dus ook de resterende cols over. Het is niet anders en als de Côte de Chambralles gelukt is moet de rest ook kunnen. Nog blij dat ik de ketting op het binnenste blad had liggen toen het kapot ging. Op het grote blad naar boven moeten terwijl er nog heuvels van 15% komen: BRRRR, ik moet er niet aan denken.

Terwijl we bij de bevoorrading staan begint het ook te regenen en de regenjas gaat aan. Het lijkt erop dat de regen ook nog wel even zal aanhouden. Eventjes wordt het wat droger maar vlak daarna gaat het toch weer harder regenen. Nou ja, ik moet toch weer terug dus fietsen maar weer.

In de resterende kilometers na de bevoorrading, zo'n 35 km, kan er niet veel geschakeld worden. Het grote blad probeer ik maar niet meer in de afdalingen want stel dat ie niet meer terug wil naar het middelste blad. De kopgroep moet ik op zo'n 13 km van de finish laten gaan en moet ik voor mezelf gewoon zorgen dat ik netjes naar de finish rij.

Nu hopen dat, wanneer ik woensdag weer thuis ben, ik de fiets nog op tijd goed geprepareerd krijg voor de woensdag daarna, want dan staat het vertrek naar de Franse Alpen gepland.

De rit vandaag geeft in ieder geval genoeg vertrouwen voor dan, ondanks het technische euvel.

http://connect.garmin.com/activity/360988674

Helm

In mijn vorige blog gaf ik al aan dat het slecht ging met mijn broer. Inmiddels is hij overleden ten gevolge van die vreselijke ziekte kanker. Ik heb getwijfeld of ik hier wel over zou moeten schrijven op mijn blog maar waarom eigenlijk niet? Jaarlijks is er ook zo'n evenement rond het beklimmen van de Alpe d'Huez dat in het teken staat van de bestrijding van deze ziekte dus waarom inderdaad niet?

Het fietsen geeft me vandaag even wat afleiding want hoe je het ook went of keert, de dood van je bloedeigen broer houd je in ieder geval in deze dagen volledig in de greep.

Die afleiding is dus zeer welkom en het is een prachtige zomeravond.
Het fietsen gaat ook uitermate lekker en het tempo kan ik gemakkelijk hoog houden.

Dat de gedachten er toch niet helemaal bij zijn merk ik wanneer ik na zo'n kilometer of 10 wat jeuk heb op mijn hoofd. Mijn vinger beweegt zich naar de uitsparing in mijn helm. Ik steek mijn vinger er doorheen om even te krabben. Tenminste dat dacht ik te gaan doen maar ik heb de helm helemaal niet op. Zelf kijk ik vaak afkeurend wanneer ik zie dat een hardfietser geen helm op heeft en nu draag ik 'm zelf niet. Vergeten!
Nou voorzichtig aan dan maar.
Na ruim 36 km ben ik weer thuis met gemiddeld 31,4 km/uur en jawel, 17 echte hoogtemeters.

Aanstaande zondag doe ik mee aan Les Geants des Ardennes, waarschijnlijk 76km (>1300 hm) maar misschien 157 km (>2400 hm). Dit was de laatste keer trainen voor zondag. De komende dagen zal er niks van komen maar als ik het gevoel van vandaag mee kan nemen naar zondag dan komt het wel goed.

http://connect.garmin.com/activity/358922415

Rugklachten

Vandaag ga ik lopen, heb er wel zin in. Het is vroeg in de avond en vaak loop ik dan iets beter dan 's morgens vroeg. Zal wel komen doordat ik wat ouder wordt en dan 's avonds al wat meer in beweging ben geweest en alles wat losser is gekomen.

Laat ik maar de oefening doen waar ik misschien wel het minste mee heb: 10*1:30 min. met 2 minuten pauze daartussen. Die 1:30 minuut vergelijk ik maar met de 1500 meter bij het schaatsen. Het moet snel, liefst >15 km/uur, maar ga je te snel dan wordt de 1:30 minuut als erg lang ervaren. Een kwestie van de krachten goed verdelen dus.

Het inlopen gaat tegen de wind in maar het hoofdgerecht, de 10*1:30 minuut, mag voor de wind. Dat helpt zeker. Het gaat best goed en de eersten gaan net boven de 15 km/uur. De laatsten hoog in de 14. Bij de allerlaatste lukt het nog om er een 15 km uit te persen.

Daarna nog even 10 minuten uitlopen. Wanneer ook dat erop zit en ik het laatste stukje naar huis wandel voel ik een pijn in mijn rug. Waar dat nou weer vandaan komt? Onder het lopen geen last gehad. Toch niet weer de terugkeer van rugklachten mag ik hopen. Even rustig aan maar.

Filosoferen

Met mijn broer gaat het slecht. Was het eerder een kwestie van maanden, nu is het eerder een kwestie van uren hooguit enkele dagen.

Vanmiddag weer op bezoek geweest. Eenmaal thuisgekomen heb ik een dringende behoefte om even de zinnen te verzetten. Lopen of fietsen? Het wordt fietsen. De voorspelling voor morgen en de dagen daarna is meer wisselvallig dus kan ik dan wel lopen. Nu het droog is en blijft kies ik voor fietsen.
Het wordt weer het rondje Terhorne. De eerste 20km heb ik flinke wind tegen maar ik weet dat dat dus straks anders wordt eenmaal door Akkrum en Terhorne.

Het gaat prima. Het is een prachtige avond met mooie luchten. Tijdens het fietsen flitsen er allerlei gedachten door je hoofd: blij dat ik dit nog kan doen, jammer dat mijn broer dit niet meer zal zien, ook als ik moe wordt doorfietsen, niet opgeven, doorfietsen, niet opgeven, etcetera.

Heerlijk dat ik dit inderdaad nog kan doen. Mooi ook dat ik zo mijn hoofd even kan leegmaken.
Fietsen als therapie. Daarom was het niet begonnen, maar het werkt wel.

43 km in gemiddeld 30.4 p/uur. Ik ben tevreden.

http://connect.garmin.com/activity/355643509

Sneekweek

Vanwege privé omstandigheden lukt het wat minder om frequent te sporten. Vandaag toch maar meegedaan aan de wekelijkse training op maandag. Trainer Klaas is met vakantie maar met collega's Robin en Gerbrand als "die-hards" toch gaan lopen. Het was wel warm maar desondanks lekker gelopen. Vorige week donderdag was de laatste keer dat ik wat had gedaan (fietsen op de Veluwe) en de dagen rust zorgen ook wel voor een uitgerust gevoel merk ik. Het lopen ging redelijk gemakkelijk. 5 * 4 minuten met 3 minuten pauze. De 4 minuten gaan steeds in iets meer dan 13 km/uur en de laatste zelfs in iets meer dan 14 km/uur. Tevreden loop ik na afloop weer naar huis.

Nadat ik gedoucht heb ga ik met Elliott nog even naar Sneek om even wat Sneekweek sfeer te proeven. De echte drukke en gezellige Sneekweek sfeer is er bepaald nog niet, misschien zijn we te vroeg. Uiteindelijk drinken we nog een bak koffie op een terras aan een gracht.

Wanneer de koffie zo goed als op is voelt Elliott een eerste regendruppel. Nog niks om je zorgen over te maken. We lopen langzaam terug naar de auto maar merken dat het aantal neerdalende druppels gestaag toeneemt. Als het maar niet gaat plenzen. Nou, dat doet het wel en voor de tweede keer vandaag zet ik het op een lopen. Qua snelheid leg ik het af tegen Elliott maar goed, die is ook 36 jaar jonger. Desalniettemin denk ik qua calorieën het net op het terras verorberde appelgebakje (ohne sahne) weer te hebben geneutraliseerd.

Nu kijken wanneer de volgende gelegenheid zich voordoet om te sporten. Ik hoop morgen of overmorgen toch even te kunnen fietsen. Het weer veranderd wel merk ik. Terwijl ik deze tekst type trekt er een zwaar onweer over Heerenveen en valt er flink wat regen. Als dat maar goed komt!

Tropisch Nederland

Sinds vorige week woensdag niet meer gefietst. Vrijdag's gelopen evenals afgelopen maandag maar van fietsen was niks meer gekomen. Gisteravond had ik ook zin om te sporten. Vanwege de grijze luchten had ik fietsen maar uit het hoofd gezet en was van plan te gaan lopen. Om een uur of zes begon het te regenen en dat duurde en duurde. Er kwam dus niks meer van. Vandaag dan maar naar de Veluwe. Had ook nog Tecklenburg in gedachten gehad maar dat doe ik liever samen met anderen. Dus de Veluwe. Begon de dag nog enigszins bewolkt, toen de zon erbij kwam liep de temperatuur snel op.
Een groot deel van mijn rondje Posbank gaat gelukkig door het bos en tussen de bomen en onder het bladerdak door. Op die gedeelten viel het met de temperatuur mee. Zodra je over open plekken moet fietsen wordt het erg warm. Het nodigt dan niet uit om het tempo hoog op te schroeven.

Halverwege, bij het restaurant op de Posbank, glijdt een broodje beenham met een kop cappuccino er prima in.

De Posbank doe ik even een extra keer, ik ben er nu toch.

Na een kilometer of 70 heb ik er eigenlijk wel genoeg van. Het is erg warm en het mooiste deel van de route heb ik wel gehad.
Bovendien heb ik vandaag de GoPro op mijn helm gemonteerd en na die 70 km begin ik het gewicht daarvan te voelen.
De laatste 14 km dus een beetje op karakter of plichtmatig gereden.
Desalniettemin een prachtige omgeving om te fietsen: 84 km en ruim 700 hoogtemeters mogen maken.

http://connect.garmin.com/activity/351715692